ضرب المثل ها آینه تمام نمای فرهنگ و تمدن در جوامع مختلف بشری هستند و بدون تردید ایران از لحاظ غنای فرهنگی از بزرگترین تمدن های کهن است. ضرب المثل های همچون: “ادب مرد به ز دولت اوست” و یا “ادب آداب دارد” از جمله ضرب المثلهایی هستند که اهمیت ادب و آداب را در فرهنگ ایران از دیر باز تا کنون به خوبی نمایان می سازند.

آیا غیر از این است که “شناخت آدابِ ادب” و به کار بستن آنها در کارهای روزمره باعث افزایش ترشح هورمون های شادی شده و شادی می آفریند؟ حالمان را بهتر می کنند و تاثییر گذاری ما بر دیگران را در اولین برخورد افزایش می دهند؟

آیا رعایت “آدابِ ادب” جادوی جذابیت نیست؟