درود بر شما سروران که از نامداران هستید! خیلی تشکر می‌کنم که به‌منظور روی فرم نگه داشتن عضلات ذهنی خودتان با این برنامه‌ها همراه هستید؛ موجب افتخار من است.
امروز می‌خواهم به چهارمین عضله‌ی ذهنی از مجموعه عضلات تحت عنوان موسکولوس کاریزماتیکوس بپردازم. اگر این عضله در بدن ما خوب پرورش یافته باشد هیچ‌کس را در این دنیا دست‌کم نمی‌گیریم. بایستی کمر همت ببندیم به پرورش این عضله که هیچ‌کس را در این دنیا دست‌کم نگیریم. خود من قبل از اینکه وارد کلاس بشوم سعی می‌کنم حواسم به این عضله باشد؛ همه‌ی دانشجوها در یک سطح و اندازه هستند. مبادا یک وقت بگویم «اینکه به قیافه‌ش نمی‌خوره.»، یا «این از نوع صحبت کردنش مشخصه که …»، یا «این با این لهجه‌ای که داره …»، یا «این با این لباسی که پوشیده …» اصلاً نباید این‌گونه باشد.
مطمئناً انسان یک جایی از دستش درمی‌رود؛ خود من هم همینطور. اما بعدش باید به خودمان نهیب بزنیم. باید سعی و کوشش کنیم در پرورش این عضله (Mental muscles) که مربوط می‌شود به اینکه هیچ‌کس را در این دنیا دست‌کم نگیر. وقتی وارد سازمانی می‌شویم حتی از نگهبانی گرفته تا مسئول خدمات و بعد از آن رئیس‌کل همه در یک سطح هستند و همه باید همان احترام را از ما بگیرند، همان محبت را در چشم‌ها ببینند و همان لبخند را روی لب‌ها مشاهده کنند. مبادا به مشتری‌ای که به ما مراجعه می‌کند بی‌توجهی کنیم و بعد متوجه شویم و بگوییم «اگه من می‌دونستم …» اما دیگر دیر شده و کاری نمی‌شود کرد. بنابراین سعی بر این باشد که این عضله را در ذهنمان تقویت کنیم. تمریناتی هم برای این عضله‌ی چهارم وجود دارد. هر سازمانی که وارد شدیم، هر مشتری‌ای که وارد شد، هروقت وارد کلاس می‌شویم، سوار تاکسی که می‌شویم با راننده تاکسی باید طوری رفتار کنیم که انگار او یک کاپیتان بوئینگ 747 یا ایرباس A380 است. به این ترتیب است که این عضله در ما پرورش پیدا می‌کند و نهادینه می‌شود. ممنون از همراهی شما. هرجا که هستید شاد باشید و سربلند!