عضلات ذهنی بخش سوم

درود بر شما سروران! ممنون که وقت می‌گذارید.

 امروز در رابطه با برنامه‌ی موسکولوس کاریزماتیکوس که به عضلات ذهنی یا همان Mental Muscles می‌پردازیم می‌خواهیم ببینیم سومین عضله‌ای که در ذهن ما هست و باید به آن بپردازیم و پروشش بدهیم چیست. این عضله مربوط‌به بحث سخاوتمندی ما می‌شود.عموماً این عضله دو سر دارد؛ کسانی‌که می‌خواهند به این مبحث بپردازند توجه ویژه‌ای داشته باشند. یکی از تمرینات خیلی خوبی که ما می‌توانیم درطول روز و در جاهای مختلف انجام بدهیم که به پرورش این عضله کمک کند مبحث انعام دادن است. چرا گفتم این عضله دو سر دارد؟ چون کسانی‌که انعام می‌دهند و کسانی‌که انعام می‌گیرند دو سر این عضله را تشکیل می‌دهند.

در وهله‌ی اول وقتی‌که انعام گرفتیم تشکر کنیم. به‌هرحال «شکر نعمت نعمتت افزون کند.» خیلی وقت‌ها من می‌بینم مثلاً در یک مسیری که شما با تاکسی  می‌روید برفرض 9500 تومان کرایه‌ی راه است و شما می‌گویید «10000تومان خدمت شما، 500 تومان هم انعامتون.» چه‌بسا به آن‌ها برمی‌خورد و می‌گویند «مگه ما محتاج 500 تومان شما هستیم؟».  متاسفانه این فرهنگ به این شکل شده‌است. یک مقدار دقت داشته باشید. اول اینکه این مقدار 5 درصد مبلغ است و مبلغ کمی نیست.

نکته‌ی دوم این است که قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود. نکته‌ی سوم این است که من می‌توانستم به‌خاطر همین 500 تومان چه‌بسا با شما دعوا بکنم و بگویم «آقا 500 تومان منو برگردون. من 10000 تومان دادم، 500 تومان من کو؟» و بعد راننده می‌گوید «شما وظیفه‌ت بود 500 تومان همراهت پول خرد داشته باشی وقتی می‌خوای سوار شی.» و به این ترتیب روزمان را خراب کنیم. بنابراین وقتی که انعام می‌گیرید، در هر حدواندازه‌ای که هست، باید تشکر کنید.

 اما آن افرادی که انعام می‌دهند هم یک داستانی دارند؛

چو انعام دادی مشو خودپسند     که من سرورم دیگران زیردست

بعضی‌ها فکر می‌کنند که چون انعام دادند دیگر می‌توانند هر حرفی را بزنند، هر توهینی را بکنند، هر دستوری را بدهند و هر کاری را از آن‌ها بخواهند که انجام بدهند. این رفتار هم در رستوران‌ها و جاهای مختلف زیاد دیده می‌شود. بنابراین این عضله را سعی کنید در خودتان پرورش بدهید. انعامی که ما می‌دهیم روزی آن انسان است که ازطریق کائنات و ازطریق ما به‌دست او رسیده و از جیب ما چیزی نرفته. ما فقط این وسط، بین راه، از این دست گرفتیم و به آن دست دادیم. پس نباید خساستی به خرج بدهیم. مخصوصاً اگر شما یک شبی به رستوران می‌روید و دو نفر، پنج نفر هزینه می‌کنید، حتماً 10 درصد از آن مبلغ را بگذارید روی میز برای کسانی‌که می‌آیند و میز غذا را جمع می‌کنند. یا وقتی هتلی تشریف می‌برید دقت داشته باشید اگر آنقدر حالتان خوب است که به هتل یک شهر دیگر می‌روید به‌هرحال بایستی انعام هم درنظر بگیرید. اگر افرادی شما را دعوت کردند و هزینه‌ی هتل شما را هم دادند، چه‌بسا سخاوتمندانه‌تر باید انعام بدهید. چون حال ما خوب است باید حال دیگران را هم خوب کنیم و سهیم باشیم. اما متاسفانه ما ایرانی‌ها یک عادت بدی داریم و فوراً شروع می‌کنیم دودوتا چهارتا کردن! فوراً می‌گوییم اگر هر نفر در روز به این فرد آنقدر انعام بدهد درآمدش از من هم بیشتر می‌شود. خب اگر درآمدش بیشتر از شما است اگر دوست دارید شما هم بروید و همان کار را بکنید. شما چرا نمی‌روید آن کار را انجام بدهید؟! پس این محاسبات ذهنی را انجام ندهید و بیشتر به فکر این باشید که عضله‌ی سخاوتمندی را در خودمان پرورش بدهیم.

به‌هرحال تشکر می‌کنم که وقت می‌گذارید و مباحث را همراهی می‌کنید. اگر می‌خواید به پرورش عضلات ذهنی خودتان بپردازید با من همراه باشید. ممنون.